Understanding

มีด ค้นพบครั้งแรกราว 30,000 ปี ตามแหล่งโบราณคดีต่างๆ โดยวัสดุที่ใช้ทำมีดจะแตกต่างกันไปตามยุคสมัย
มีด ในยุคแรกๆ มักทำจากกระดูกหรือหิน ที่กระเทาะให้มีความแหลมคมเพื่อใช้เป็นเครื่องมือและอาวุธ โดยมีหลักฐานจากแหล่งโบราณคดีในภูมิภาคต่างๆ ต่อมาก็จะเป็นใน ยุคของมีดสำริด ทำจากวัสดุสำริด ขึ้นรูปโดยการหล่อและการตี มักพบตามแหล่งโบราณคดีในพื้นที่ซึ่งเป็นสายแร่ทองแดงเช่น แหล่งโบราณคดีภูโล้น ริมฝั่งแม่น้ำโขง จังหวัดหนองคาย ซึ่งมีช่วงอายุประมาณ 3,750-3,425 ปี แหล่งโบราณคดี บ้านนาดี อำเภอหนองหาน จังหวัดอุดรธานีพบการหล่อสัมฤทธิ์เป็นเครื่องใช้และเครื่องประดับ มีอายุประมาณ 2,700-2,400 ปี แหล่งโบราณคดีในลุ่มน้ำมูล ที่มีการใช้สัมฤทธิ์ เช่นที่บ้านประสาท บ้านหลุมข้าว อำเภอโนนสูงจังหวัดนครราชสีมา มีแหล่งโบราณคดีแหล่งศูนย์การทหารปืนใหญ่ พบการใช้สำฤทธิ์เป็นเครื่องใช้และเครื่องประดับ มีอายุประมาณ 3,000 ปี หลังจากนั้นก็จะเข้ามาในยุคของเหล็ก มีดในยุคของเหล็ก จะทำขึ้นจากเหล็ก โดยการตีขึ้นรูป เป็นวิธีการส่วนที่ใช้จนมาถึงปัจจุบัน มีดในสมัยปัจจุบัน รูปแบบต่างๆของมีด แบ่งตามลักษณะการใช้งาน เช่น มีดทำครัว จะใช้สำหรับ หั่น สับ สำหรับงานในครัวส่วนใหญ่จะมีลักษณะบางและทำการจากวัสดุ แสตนเลส เพื่อป้องกันการสึกร่อนรวมไปถึงสนิม มีหลายขนาด แบ่งตามความเหมาะสมของการใช้งาน มีดต่อสู้ มีดพก จะมีลักษณะเป็น มีดพับ หรือ มีดใบตาย มักมีขนาดเล็กเพื่อสะดวกในการพกพา มีดทำสวนทำไร่ เป็นมีดขนาดกลางจนถึงขนาดใหญ่ มักมีรูปทรงตามความนิยมในการใช้งานในแต่ละท้องถิ่น เช่น มีดปาดตาล มีดขอ มีดพร้า มีดมีความสำคัญต่อการดำรงชีวิตของมนุษย์ ขึ้นอยู่กับหน้าที่ของการใช้งานในด้านต่างๆ มีด คือ เครื่องมือชนิดแรกๆที่มนุษย์ประดิษฐ์ขึ้นเพื่อใช้ในชีวิตประจำวันมาอย่างยาวนานเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับแทบจะทุกกิจกรรม ในการดำเนินชีวิต ไม่ว่าจะเป็นเผ่าพันธุ์ หรือกลุ่มสังคมใดๆ ก็ตาม มีดเป็นเครื่องมือตัดเฉือนชนิดมีคมสำหรับใช้ สับ หั่น เฉือน ปาด บางชนิดอาจมีปลายแหลมสำหรับกรีด หรือแทง มักมีขนาดเหมาะสมสำหรับจับถือด้วยมือเดียว
จากการที่ได้เรียนรู้ถึงความเป็นมา ก็เห็นว่าไอเดียของการจะสร้างมีดขึ้นมานั้น น่าจะเกิดจากการความต้องที่จะตัดหรือหั่นสิ่งของ รวมไปถึงการใช้เป็นอาวุธ มีดแต่ละชนิดมีความต้องการในการใช้งานแตกต่างกันไป ไอเดียที่เกิดขึ้นเลยต่างกัน ยกตัวอย่างเช่น มีดทำกับข้าว กับ มีดปลอกผลไม้ มีไอเดียที่ใกล้กันมากคือการหั่น ตัด หรือ ปลอก แต่คอนเซ็ป อาจจะต่างกันด้วยเงื่อนไขของการใช้งาน ซึ่งมีผลต่อการออกแบบตัวมีดให้มีขนาดแตกต่างกันไป เพื่อให้สะดวกต่อการใช้งาน เช่น มีดหั่นเนื้อ ต้องมีขนาดใหญ่เพื่อตัด หรือแล่ เพราะชิ้นเนื้อมีขนาดใหญ่และมีความเหนียวกว่าผลไม้ ในส่วนของมีดปลอกผลไม้ ตามคอนเซ็ปแล้วต้องมีขนาดเล็กเพื่อรองรับการปลอกผลไม้ที่มีขนาดพอดีมือ อาจจะมีปลายที่โค้งงอกว่า เพื่อให้เกิดความถนัดในการปลอก
สรุปว่า ในการออกแบบจะต้องคำนึงถึงวัตถุประสงค์ในการใช้งานเป็นหลัก ในส่วนไอเดียมีความใกล้เคียงกันมาก ทำให้เรามีมีดหลายแบบที่สำหรับใช้งานต่างกันไป

มีด การที่จะสร้างมีดขึ้นมานั้น น่าจะเกิดจากความต้องการของมนุษย์ที่ต้องการจะกระทำบางอย่างสู่วัตถุบางอย่างโดยการ ตัด หั่น สับ เฉือน ปาดหรือใช้เป็นอาวุธ เลยทำให้มีดต้องเป็นวัตถุบางอย่าง ที่เป็นของแข็งมีความคม สามารถจับถือได้มือเดียว นั้นคือวัตถุประสงค์หรือจุดประสงค์ของมีด เลยเกิดกระบวนการทางความคิดที่ต้องทำให้วัตถุที่มีความแข็งให้เกิดความคม ขึ้นอยู่กับเทคโนโลยีและขีดจำกัดความสามารถทางความคิดของมนุษย์ในแต่ละยุคสมัย ทำให้เกิดเงื่อนไขในการออกแบบที่แตกต่างกันไป เช่น ในยุคแรกๆมีดอาจจะทำจากกระดูกหรือหินที่นำมากะเทาะให้เกิดความแหลมคม ส่วนในยุคปัจจุบันมีการพัฒนาด้านเทคโนโลยีเลยเกิดวัสดุใหม่ๆ เช่น สแตนเลสชุบสารเคมีบางอย่างที่ทำให้เกิดความคงทนคมนาน ทั้งหมดนี้ผมพูดถึงในจุดประสงค์เดียวกัน แต่ในปัจจุบันจุดประสงค์ คุณสมบัติและเงื่อนไขต่างๆเพิ่มมากขึ้น รวมไปถึงความต้องการของมนุษย์ที่มีมากขึ้น ทำให้เกิดการออกแบบมีดที่แตกต่างกันแล้วแต่ความต้องการของมนุษย์ จึงเกิดเงื่อนไขในการออกแบบที่ต่างกัน เช่น มีดแกะสลักผลไม้ ต้องเป็นมีดที่มีน้ำหนักเบา ความคมอาจไม่ต้องมากแค่พอตัดขาดอาจจะมีปลายโค้งแหลมเพื่อใช้ในการเจาะซึ่งต่างจาก มีดสับเนื้อ ที่ต้องอาศัยความคมและมีน้ำหนัก เพื่อผ่อนแรงในการสับและมีขนาดใหญ่ ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ย้อนกลับไปที่จุดประสงค์เดิมคือต้องการ ตัด สับ หั่น เฉือน ปาด รวมไปถึงการใช้เป็นอาวุธ ขึ้นอยู่กับคุณสมบัติที่ต้องการและเงื่อนไขในการออกแบบที่ทำให้มีดถูกออกแบบมาใช้งานต่างกัน